FIJNE FEESTDAGEN!
Waarom sneeuwt het altijd in kerstfilms?, vraag je mij als we naar school lopen.
Vanmiddag heb je kerstfeest op school. Je hoofd zit vol met kerst: kerstliedjes, kersteten, kerstverhalen en kerstfilms.
Tja, waarom sneeuwt het altijd in kerstfilms?
Omdat het zo’n lekker sfeertje geeft?
Een sfeertje waarin we ons kunnen wentelen en warmen, waardoor we even kunnen vergeten wat ons stress bezorgd. In gedachten zie ik daarna ook: kaarslicht, een bank om in weg te kruipen.
Lang leve kerstfilms met heel veel lekker dikke sneeuwvlokken!
Ik wens je hele sfeervolle feestdagen!
Momenten waarin veel te leren valt
Het is zomaar een zaterdagavond. Mijn moeder heeft in de avond bij ons gegeten. Ze was stilletjes vandaag omdat het niet lekker gaat met haar gezondheid. Toch heb ik haar zichtbaar zien genieten van het “zijn” in een gezin. De geluiden van stemmen, gerommel in de keuken en de zachte muziek die ik speciaal voor haar heb opgezet. Het huis – mijn ouderlijk huis – verbindt ons voelbaar. Mijn jeugdherinneringen aan hoe mijn moeder voor haar moeder zorgde in ditzelfde huis, zijn dicht bij mij. Ook mijn oma kon zo genieten van het gezinsleven. Als ik een blik op de handen van mijn moeder werp, het zakdoekje waar ze mee zit te frummelen, ontkom ik niet aan het beeld uit mijn jeugdherinnering van mijn oma die dat op precies dezelfde wijze deed.
Na het eten loopt ze richting de auto waar ik haar mee naar haar appartement ga brengen. Ze staat met haar rollator voor de af/oprit van de stoep om naar de straat te komen, als ze zegt: “Ingrid hierbij moet je mij even helpen.”. Heel even voel ik mijn eigen ongeduld en oordelen. Besef ik hoe ik gewend ben om alles snel te doen en te kunnen doen. Heel even want als ik naast haar sta voel ik hoe ze staat te trillen. “Ik sta zo wankel op mijn benen”, zegt ze onmiskenbaar geraakt door het moment. Mam, ik hou je vast. Ik heb je vast, we doen dit samen, hoor ik mezelf zeggen. Als we de oprit afgaan, voel ik hoe ze mijn steun nodig heeft. Hoe aangedaan ze is omdat ze zo hard geconfronteerd wordt met het feit dat ze deze oprit - die ze haar hele leven zonder nadenken op en af is gegaan - nu met rollator en steun van haar dochter, niet zonder wankelen kan nemen. En ik besef me: dit zijn momenten waarin veel te leren valt.
Bam, daar is ie dan
Bam
Daar is ie dan
Bekend silhouet
Vriendelijk zwaaien
Een welkom
Bam
Voelbaar besef
Afscheid
Laatste keer
Dierbaar
Touwtjes die trekken
Vasthouden
Niet los willen laten
Gesprekken over hoe gek
Een weg terug
En toch: afscheid
Een nieuw begin
Besef van tijd
Tijd van leven
Essentie
Terug
Naar binnen
Ophalen
En…doorgeven
Het zijn de kleine dingen die het doen
Het zijn de kleine dingen die het doen, die het doen.
Het zijn de kleine dingen die het doen.
Deze tekst uit een liedje van Saskia & Serge zing ik vandaag in mijn hoofd.
Waarom?, vraag ik mezelf af.
Eerlijk gezegd geen idee.
Was het de verwondering over de smaak van dat tomaatje op mijn boterham daarnet?
Of het gesprek dat ik had over hoe onze zucht naar spullen, geld en macht zo de overhand kan krijgen als we niet meer in contact zijn met de kleine en gewone dingen in ons leven?
Het zijn de kleine dingen, die het doen, die het doen.
Het zijn de kleine dingen, die het doen.
Over welke dingen zingen Saskia & Serge ook al weer?
Even googelen.
Dat kleine beetje zon
waar je al weken lang op wacht
Die uitgestoken hand,
die je van hem niet had verwacht
Dat kleine bosje bloemen
en precies op dat moment
Die onverwachte brief
als je alleen of eenzaam bent
Prachtig liedje toch eigenlijk.