Blog & online workshop 'Conflictbegrip'
Een prachtig voorbeeld van ‘conflictbegrip’ gaf mijn zoontje mij in een zomervakantie een aantal jaren geleden. Het was een warme zomerdag en ik lag vanuit mijn luie stoel genietend van de warmte te luisteren naar de geluiden en te kijken naar de spelende kinderen. Mijn zoontje was geboeid geraakt door een zwarte kever. Hij volgde de kever met zijn ogen, liet hem over zijn hand en been lopen en onderzocht zijn uiterlijk.
Op een gegeven moment meldden zich er wat vriendjes om te spelen. De kever werd geïntroduceerd waarna ze allemaal inclusief kever vertrokken. Na een half uur kwam mijn zoontje ineens laaiend, woest schreeuwend en maaiend aanrennen. Iemand had expres de kever vermoord. Nadat de ergste woede was gezakt, kwam het verdriet. En daarna het gemis. “Hij was zo grappig. Zo grappig klungelig zoals hij liep. Hij deed niemand kwaad. Hij was er gewoon.” Ik weet het nog als de dag van gisteren omdat ik zo ongelooflijk veel bewondering had voor de manier waarop hij hier mee omging. Zich had laten raken, dat deelde en het ook nog eens zo goed kon verwoorden.
De afloop is trouwens ook wel vermeldenswaardig. De kever was gevallen tijdens het spelen. Niet expres maar per ongeluk vertelde de beschuldigde. Niemand wist of de kever nu echt dood was of niet. Hij was onvindbaar. Excuses werden gemaakt, aanvaard en het spel weer hervat. Zou de wereld er niet veel mooier uitzien als we vaker zo met elkaar omgingen?
Online workshop ‘Conflictbegrip’
In een tijd waarin we veel met onze huisgenoten/ gezinsleden zijn, ontstaan er eerder irritaties en conflicten. Conflicten zijn naast irritant, vervelend, tijdrovend ook nuttig, leerzaam en nodig omdat ze een bron van verbinding zijn.
Wil je ook beter begrijpen hoe je meer grip krijgt op een conflict? Handvaten krijgen om er beter mee om te gaan? Op onderstaande data geef ik de online workshop ‘Conflictbegrip’. Online en in een kleine groepssamenstelling. Ben je nieuwsgierig, gelijk enthousiast of heb je vragen? Laat het me weten via een app, mail of belletje. Je bent heel welkom. Doe je mee?
Avondprogramma: 1 x 2,5 uur.
Kosten: euro 50,- (Max. 6 personen)
Wie: voor iedereen
Data:
- Donderdag 14 mei: 20.00 uur – 22.30 uur
- Dinsdag 2 juni: 20.00 uur – 22.30 uur
#Wil je dit bericht delen? Delen is vermenigvuldigen. Dus ja graag!
Gedicht: verkrampt verzet
Verkrampt verzet
Ingehouden adem
Worstelend met smachten
Willoos wachten
Op vuur
Op kronkelend verlangen
Kreunend van geluk
Rouwen in Corona-tijden
Pas geleden stond ik samen met mijn familie voor de opgaaf om in deze bizarre Corona- tijden de laatste eer te betonen aan een dierbare. Ik kan er heel veel over zeggen. Ga ik niet doen. Ik ben er niet aan toe en het voelt te persoonlijk. Wat ik wel kan zeggen is dat ik ongelooflijk blij was dat ik heb geleerd om mijn gevoel te uiten. Dat ik dit kon doen zonder dat het een naar buitengericht doel had. Gewoon puur voor mezelf. Een mooi gevolg was dat het iets teweeg bracht in mijn gezin. Er vormde zich gesprekken over hoe wij dit allemaal anders beleefden. Gesprekken over: verlangen, gemis, beperkingen door de afstand regels, verdriet, blokkades, oordelen en eigen moeite.
Daarna kwam ik bij het gemis en verlangen om ook de verbinding met familieleden buiten het gezin te voelen. Maar hoe doe je dat nu de traditie van bij elkaar komen, anekdotes vertellen, steun zoeken en geven ineens niet meer mogelijk is door alle maatregelen. Hoe doe ik dat? In deze situatie? Met deze familieleden? Ik wist dat ik een andere manier moest zoeken om ze mee te nemen in wat er in mij omging. En ik had een paar ideeën maar voelde vervolgens de angst op afwijzing. Hoe wordt dat dan ontvangen? Misschien staat het teveel van ze af. Is het teveel mijn manier. Wat doet dat dan met mij? Allemaal thema’s die langs kwamen en die me vroeger zouden hebben weerhouden of hadden geblokkeerd. Hadden. Want nu voel ik de dankbaarheid dat ik de moeite heb genomen om een manier te zoeken en die daardoor ook vond. Het bracht me dat ik ondanks het enorme gemis om fysiek bij elkaar te kunnen zijn, de verbinding weer kon voelen.
De grote stilte
Was in aantocht
Is gekomen
Nam je mee
Geruisloos
En laat achter
Een bloem