Blog

Van mijmeringen naar missie

De eerste zin uit het boek dat ik deze zomer las, zette me aan het denken. Het was de zin:

Het absurde bevrijdt niet, het bindt

Albert Camus

Met deze zin opent het verhaal in Het Puttertje van Donna Tart en voelde ik als lezer dat ik direct werd geraakt in mijn eigen verhaal en in mijn zoektocht als professional. Wat sprak mij zo aan in deze zin? Waar resoneerde het? Ik kende dit. Dat wist ik zeker. Ik herkende in de verhaallijn van dit boek de symbiose in relaties en de destructieve aard van een aantal relaties. Mijn eigen symbiotische aard ken ik heel goed en over destructieve relaties kan ik vanuit het verleden ook meepraten. Hoewel deze ene zin alles voor mij leek samen te vatten, kon ik er maar lastig mijn vinger op leggen. Frustrerend vond ik dat. Echter, de zin had iets in mij in beweging gezet. Tijd voor nog meer innerlijk onderzoek.

Mijn gedachten reisden terug naar een moment dat ik de leeftijd van ongeveer veertien jaar had bereikt. Jong en vol van alle nieuwe indrukken die op me af kwamen. Indrukken door uiterlijke en innerlijke lichamelijke ontwikkelingen zoals: mijn veranderende meisjeslichaam naar een jonge vrouw, het opkomen van puistjes, het omgaan met menstruaties en daarbij behorende op- en neergaande stemmingen. Maar ook een manier vinden om mezelf opnieuw te verhouden tot mijn medeleerlingen, het schoolsysteem, de waarden, normen en verwachtingen van thuis. Op de achtergrond groeide mijn bewustwording van de grootte van de wereld en mijn gemis aan zelfstandigheid hetgeen ik overdekte met bravoure. Achteraf bezien deed ik alles om mijn eenzaamheid en nietigheid ten opzichte van de rest van de wereld niet te hoeven voelen.

Ik werd geleefd door alles wat er op me af kwam en was helemaal niet bezig met wat ik zelf wilde of wat goed voor mij was. Wel met me staande houden en aan de verwachtingen voldoen. Daar werd ik ook voor geprezen met complimenten en goedkeurende blikken. Niet voor het stilstaan bij de leegte die ik diep van binnen voelde.

Ik kreeg verkering. Vaste verkering zoals we dat toen noemden, om aan te geven dat het serieus was. Ongelooflijk verliefd was ik op hem. Hij overlaadde me met liefdesverklaringen: kaarten, tekeningen en cadeaus. Op een dag zag ik hem naar me toe komen lopen met een grote, prachtige lach en een bos rozen. Ik schrok er zo van dat ik letterlijk weg rende. Ik wist me geen raad met de diepte van zijn liefde. Liefdesbang.

Er volgde een tijd waarin ik vluchtte in relaties waarin ik niet zo bang hoefde te zijn voor de diepte van de liefde. We vonden elkaar in onze eenzaamheid en angst. Daarin samenzijn was onze vorm van de liefde. Het waren relaties waarin ik steeds heen en weer getrokken werd tussen de binding van het elkaar herkennen/vinden in de eenzaamheid, de minachting voortkomend uit de weerspiegeling en de wanhoop. Wanhoop in de vorm van chaos en drama. Wanhoop die zich regelmatig uitte in grensoverschrijdend gedrag. Grensoverschrijding in verschillende gradaties en gedaantes: verbaal, ten opzichte van het eigen of andermans lichaam, persoon of goed. Het onbegrensde als verlossing. Chaos en drama vertaald als avontuur. Absurditeit. Zoektocht naar levenswijsheid.

Tijdens mijn mijmeringen ging ik ineens voelen wat deze zin: “Het absurde bevrijdt niet, het bindt” in mij teweegbracht. Het kuste mijn herinneringen en ervaringen rondom drama, chaos en avontuur wakker. Het voelde alsof alles samenviel: mijn patronen, angsten, verlangens; hoe makkelijk ik me in  anderen kon inleven en mezelf dan vergat, hoe ik bescherming zocht in uiterlijke kracht en het vond in innerlijke kracht, hoe twee kanten van dezelfde medaille zich in mij verenigen, hoe ik nu kan genieten van mijn vrijheid/zelfstandigheid, de liefde en het geluk dat het me heeft gebracht en hoe ik vandaag de dag nog steeds kan worstelen met de liefde en het geluk. Het voelde als thuiskomen bij mijn missie. Dit is waarin ik andere vrouwen wil en kan begeleiden omdat ik uit ervaring weet dat liefde en geluk ook voor hen bereikbaar zijn. Ook al is het heel donker.

Wil je meer weten over overafhankelijkheid, afhankelijkheidsrelaties en aanverwante thema’s? Kijk op www.chakora.nl of maak een afspraak voor een gratis en vrijblijvend gesprek.

Deze blog is geschreven door Ingrid, therapeut en coach gevestigd in het Brabantse Prinsenbeek. Heeft dit blogbericht je aan het denken gezet en wil je jouw mening over dit onderwerp delen? Stuur me een berichtje op Instagram of LinkedIn!

Ingrid - Chakora

Chakora is een atelier voor familieverhalen. Je kan bij mij terecht voor individuele therapie en coaching, reiki en ademwerk en relatie- en familiebegeleiding. 

Verder lezen?