Je bent zo
mooi
anders
dan ik,
natuurlijk
niet meer of
minder
maar
zo mooi
anders,
ik zou je
nooit
anders dan
anders willen
Hans Andreus (uit: Vonken van Verlangen)
Hoe is het met jullie vraag ik, als ze binnen komen. Goed, zegt zij. Ja, het gaat echt goed beaamd hij. En wat gaat er dan goed? Nou, er is iets veranderd. We zijn dichter bij elkaar. Misschien moet je even vertellen over het gesprek dat we hebben gehad, vult zij vragend aan. Dan vertellen ze hoe de afgelopen weken zijn geweest. Hoe ze via een confrontatie tot een open gesprek zijn gekomen. Een gesprek waarin ze elkaar ruimte gaven om naar elkaar te luisteren. Elkaars gevoelens te respecteren. Dat het voor hen een heel belangrijk gesprek was omdat dit gesprek voor hen heeft geleid tot meer begrip voor elkaar.
In de klank van hun verhaal hoor ik meer als begrip. Ik hoor genegenheid, liefde. Is er nog meer veranderd, vraag ik? Ja, zegt zij. Ik hou me meer iets terug en daardoor komt hij nu meer naar me toe. Voor een kus en zo. Dus er is een andere beweging tussen jullie ontstaan? Ja, dat klopt. Daar hebben we vorige keer aan gewerkt, herinner ik me. Ze knikt bevestigend. En hoe voelt dat? Ik vond het best spannend zegt ze maar het voelt heel goed. En voor jou, vraag ik aan hem. Ja, ook heel goed. Niet dat alles nu opgelost is maar het gaat echt heel goed nu. Ik kijk er iedere keer naar uit om haar te zien. Om samen te zijn. We hebben het gewoon goed samen. Het was voor mij wel een eye-opener…. wat je de vorige keer vertelde…..over waar je vandaan komt en hoe dat meespeelt in de relatie. Toen dacht ik, tja dat is natuurlijk zo…..
Nou, dat is een mooi moment om vandaag mee te beginnen, onderbreek ik hem. Kom maar eens staan. Dan gaan we gelijk een oefening doen.
