Uit huis gaan
Het was niet de liefde
Die onvindbaar was
Het was ik
Stef Bos
De afgelopen weken kwam er een druk en luid gekwetter uit het piepkleine vogelhuisje in onze tuin. Van ’s morgens vroeg tot halverwege de avond kon je ze horen. De ouders vlogen af en aan om hun kleintjes te verzorgen. De dag na dat ik tegen mijn man zei, nou die ouders zullen ook wel blij zijn als de kleintjes straks uitvliegen, vlogen ze uit. ’s Ochtends vroeg waren ze uitgevlogen. Op één donzig en al behoorlijk gegroeid vogeltje na die nog aan het oefenen was met vliegen. Kennelijk hadden de ouders gezegd: of je er nu helemaal klaar voor bent of niet, het is tijd om te gaan!
Uit huis gaan. We doen het allemaal op een andere manier. De één moet al gaan als hij er nog niet klaar voor is. Een ander wacht lang met gaan vanuit verantwoordelijkheid, loyaliteit, onzekerheid, zwaarte, benauwdheid, etc.. Weer een ander vlucht weg. Er zullen er ook zijn die zich vrij voelen om te gaan en om terug te komen. Één ding is zeker, in onze weg naar autonomie is uit huis gaan, het zelf gaan doen, onze eigen weg gaan vinden, belangrijk.
Even belangrijk is het terugkeren waar we ooit vandaan zijn gegaan. Mensen die te makkelijk uit huis zijn gegaan – bijvoorbeeld door op bewust niveau alleen de praktische voordelen te zien van trouwen of samenwonen – voelen vaak een onbestemde onrust. Nadat partners van elkaar gescheiden zijn hoor je dan regelmatig dat het huwelijk eigenlijk nooit een echte kans heeft gehad, dat het huwelijk achteraf bezien een vlucht uit huis was.
Als een mens zich niet bewust is van waar hij vandaan komt - zijn herkomst - zijn gevoelens vaak onbestemd. Alsof ze in het luchtledige hangen en niet kunnen aankomen omdat er geen verbinding is met de vertrekplaats. Pas als hun oorsprong weer plek en eer krijgt ontstaat de verbinding met ‘ergens in geworteld voelen’.
Reis door de bewegingen van mijn ziel
Weer een boekje vol geschreven!
Vorige week was ik helemaal ondergedompeld in de prachtige masterclass van Wibe Veenbaas ‘De bewegingen van de Ziel’ van Phoenix opleidingen. Waar ik vanaf de eerste dag nieuwe betekenis leerde gaan geven aan het begrip toevertrouwen.
Steun aannemen heb ik moeten leren. Ik ben meer vertrouwd met het alleen te doen. Zo zette ik ook een aantal jaar geleden mijn eigen praktijk op ‘Chakora’. Heel spannend omdat ik – hoewel al jaren geschoold – uit een totaal ander vakgebied, overstapte. Ik kreeg de kans om terug in mijn ouderlijk huis te gaan wonen en dan ook daar mijn praktijk te vestigen. Het huis waar mijn roots liggen. De wortels waar mijn werk als therapeut op gestoeld is. Het was alsof het leven tegen mij zei: ‘Hé Ingrid, duidelijker kan ik het je niet maken, dit heb jij te doen en pak je kans.’
Dat aannemen was een uitdaging.
Het was belangrijk voor mij en mijn man om er ook volledig ons eigen huis van te maken, te mogen slopen wat mijn ouders met liefde en zorgvuldigheid hadden gebouwd. Ik wilde het vooral lichter maken. Meer licht in het huis laten doordringen. Ik besprak het met mijn moeder terwijl ik bang was voor haar verdriet dat ik wilde slopen en veranderen. Al jong wilde ik het verdriet van mijn moeder wegtoveren. Ze reageerde met: “Tuurlijk mijn kind, dat snap ik helemaal. En ja, dat is moeilijk voor me maar ik snap ook dat het nu nodig is dat jullie het huis je eigen kunnen maken.”
Dat aannemen was een tweede grote uitdaging. Ik had het al weer bijna afgestoten.
Toen het huis verbouwd was en door ons bewoond werd kwam mijn moeder bij ons eten. Tijdens het eten overhandigde ze mij een cadeau. Ze had het in stilte - in de tijd dat het huis verbouwd werd – bedacht en laten maken. Het huis, de chakora (sanskriet voor patrijs) en het bedeltje symbool voor geloof, hoop en liefde dat ze had gekregen toen ze van mij in verwachting was, had ze er in laten verwerken. Een schildering en een gedicht. Een grotere betuiging van haar steun, had ik niet kunnen ontvangen. Wat een cadeau en wat een les in aannemen. Zowel de schildering als het gedicht hangen heel zichtbaar in mijn praktijk op de muur, zodat ik elke keer als ik er naar kijk de steun van mijn moeder kan voelen en nog steeds kan voelen hoe moeilijk het is om het vol aan te nemen.
Tijdens de masterclass Bewegingen van de Ziel, vertelde ik aan iemand hoe ik bedding voor mijn praktijk had gecreëerd. Ik vertelde over de weg naar het vestigen van mijn praktijk in mijn ouderlijk huis en over de betekenis van Chakora, die de weg naar het ervaren van onze eigen volheid symboliseert. Genoemd naar een rode patrijs, Chakora, die in de mythologie wordt beschreven. De naam paste zo bij wat ik in de wereld wilde zetten omdat ik het ook zo ken om mijn eigen volheid kleiner te maken, niet vol te zien en ik tracht te werken met alles wat ik zelf ken. Een groepsgenoot reageerde met: wat een prachtig verhaal, vertel je dat ook altijd aan je cliënten? Het werd stil in mij, uhmmm, nee, niet altijd…..alleen als men er om vraagt …maar ….ik heb het wel op mijn website staan! Ik probeerde er nog een draai aan te geven maar voelde, oh jee daar ga ik. Wederom werd ik vol geconfronteerd met mijn moeite met aannemen. Dit keer van het aannemen van mijzelf.
Het is tijd. Tijd voor verandering dus ik dacht laat ik Chakora (met als ondertitel: Zet jou in je volle licht) maar eens in het volle licht zetten en deze reis met iedereen die het horen wilt delen. Bij deze dus.
En om af te sluiten: nog steeds vraagt mijn moeder regelmatig aan mij hoe het met mijn praktijk gaat. Ik vertel het haar iedere keer weer graag. Het grootste cadeau ontvang ik als ze mij dan aan kijkt en zegt: “Fantastisch he, dat het zo goed loopt.”
Schildering: Lily van Aert & Gedicht: Tim Stoop
Gewoon zelfliefde
“Ik ken dit nummer maar het is nog nooit zo binnen gekomen.”, zegt hij tegen mij als de muziek stopt. Het is het eind van de sessie. Ik kijk hem aan en zie tranen. “Als ik tranen zie dan weet ik dat er een lijntje naar het hart is geopend en dan weet ik dat ik goed zit.”, hoor ik de stem van één van mijn docenten van Phoenix opleidingen in mijn hoofd zeggen. Het is een zinnetje dat vaak met mij meereist en dat ik op mijn beurt weer deel met mijn cliënten. Zo ook vandaag. Hij knikt, kijkt mij aan en zegt: “Ja, zo voelt het ook. Alsof ik dit voor de eerste keer in mijn leven voel.”
De sessie stond in het teken van zelfliefde. Naar jezelf kijken met een open hart. De veroordeling waarmee je jezelf verfoeit omhelzen. Wegrennen en jezelf verstoppen kan in het moment zelf soms voelen als een verlangen maar het is een angstreactie. Om er in te leren moet je door het proces van vallen en opstaan heen. Met zachte ogen naar jezelf kijken, eigen zelfverwijten omarmen en jezelf nog meer kansen geven om te vallen en weer op te staan.
Als ik zijn ogen ontmoet ben ik in gedachten bij een moment, niet zo heel lang geleden, waarin ik mezelf verfoeide en schaamde. Een moment waarin ik worstelde met het gevoel van wegvluchten en mijzelf permissie geven om te mogen blijven. Het werd een mengeling van allebei en voelde heel naakt. Alle nare en verwarrende emoties van dat moment stromen weer even door mijn lijf als ik hem aankijk en het gebruik als basis van deze ontmoeting om hem te leren in menselijkheid en compassie. Hem zo laat ervaren hoe het ons mensen ook kan verbinden als we ons tonen in onze worstelingen. Empathie voor anderen begint met compassie voor onszelf.
Die volgende dag ontving ik een berichtje van hem. Het eindigt met: “Ik vond het weer bijzonder gisteren.”
Iets zoekt kleur. Iets roept een vorm.
Iets dringt zich op als een raadsel. Iets laat zich
niet ontleden, niet begrijpen, niet verleiden.
Iets is er dat meekomt met de liefde.
Zoiets als de illusie en ruimte, als hunker.
Naar geborgenheid die zich loskoppelt van de pijn.
Of zoiets als het verhaal van wie we zijn
dat we in onszelf ontdekken als we elkaar
onbevangen betreden, onbelemmerd aan elkaar geven,
ademloos wang aan wang verder gaan.
Claire vanden Abbeele
Ervaring individueel traject (III)
"Ingrid heeft mij via creatieve therapie geholpen mijn eigenwaarde weer te vinden. Zeker een aanrader."
"Intuïtieve behandeling/sessies die aansluiten bij wat je op dat moment nodig hebt, met per sessie een breed palet aan oefeningen/sessie onderdelen. Van systeemwerk waarbij je al voelend inzicht krijgt in de verhoudingen van relaties en eigen stukken tot creatieve therapie en fijne meditaties."
Welkom
Ik verzamel graag dingen die mij inspireren. Op het moment dat ik het mee naar huis sleur weet ik vaak nog niet wat ik er mee ga doen. Ook deze twee stukken hout (zie foto) hebben lang gestaan en waren eigenlijk al een beetje vergeten toen ik ze weer tegen kwam. In een flits werd mij duidelijk wat hun bestemming was.
Het creatieve proces heeft mij - zonder dat ik mij daar van te voren bewust van was - veel geleerd en gebracht in mijn begeleiding met cliënten. Ook in mijn begeleidingen laat ik een dergelijk proces ontstaan. Ik wacht zo open mogelijk wat er op mij af gaat komen en daarna op de inzichten die zich openbaren.
Helder
Het vervagen van je kleuren, maakt je helderder.
Puurder.
Manifestatie door de tijd.
Licht contrasteert tot duister.
Zoals zwart, wit meer zichtbaar maakt.
En andersom.
Zo raak jij mij nu in mijn kleuren.
Natuurcoaching, wandelcoaching & mooie sessie's via Zoom!!
Helaas mag ik mijn cliënten op dit moment niet ontvangen in mijn praktijk. Net als veel anderen die nu gedwongen moeten sluiten bied ik daarom in de tussentijd aan, wat wel kan:
- Wandelcoaching: wandelend in de natuur komt de stroom makkelijk op gang. Woorden vinden hun weg. Zintuigen worden gestimuleerd. Tijdens de wandeling, coach ik je in: zelfliefde; verwerken van onmacht, boosheid en verdriet; omgaan met stress, conflicten, te veel prikkels, neerslachtigheid en vermoeidheid.
- Natuurcoaching: hierbij ligt de nadruk meer op coaching en minder op het wandelen. We gebruiken de natuur als bron. Via prachtige oefeningen laten we de natuur betekenis geven aan jouw verhaal of vraag.
- Zoomsessie of beeldbellen: via beeld ontmoeten we elkaar. Een online therapeutische sessie kan bestaan uit: (een combinatie van) gesprekstherapie, systemisch werk, helend schrijven, mindfullness, NLP, TA, kunstzinnige therapie, ademwerk, ontspanningstechnieken of een geleide meditiatie.
Interesse? Bel, app, mail me gerust.
Praktijk gesloten i.v.m. maatregelen RIVM
Waar ik gisteren door mijn beroepsvereniging werd geïnformeerd dat zij na contact met het RIVM hun leden konden mededelen dat zij hun praktijk open mochten houden, ontving ik vandaag het bericht van mijn beroepsvereniging dat er veel onduidelijkheid bestaat over de toedeling van de complementaire geneeskunde en (vooralsnog) de rijksoverheid het standpunt heeft ingenomen dat de complementaire geneeskunde niet valt onder de uitzondering van medische beroepen waardoor praktijken die vallen onder de aanvullende geneeskunde gesloten moeten blijven gedurende de maatregel.
Ik volg de richtlijnen van mijn beroepsvereniging en heb dus helaas mijn praktijk moeten sluiten.
De wijsheid van het lichaam
Schilderen is voor mij een manier om mijn gevoelens te onderzoeken. Mijn handen weten vaak meer dan mijn hoofd. Ons lichaam herinnert zich nu eenmaal meer dan ons hoofd omdat de herinneringen op een andere manier door ons lichaam worden opgeslagen. En … wist je dat kunstzinnig werken slechts één van de vele manieren is waarop je therapeutisch kan werken met de in het lichaam opgeslagen ervaringen?